حیرت نکن ! به اعتبار شیرین ترین لحظه ای که با تو از یکی بودن سخن
گفتم می آیم . بارها و بارها می نویسم تا بدانی که من انتهای تو را
میخواهم انتهای خودم انتهای خواهش ، نه انتهای ماورائی بودن ، یک دوست

داشتن ساده ، نه عشقی افلاطون وار ! من و تو با هم رشد می کنیم و

همزیستی داریم . گرچه میلیونها سال نوری از هم فاصله داریم اما درون من

 بخشی از توست و من به اتکای حرفهای سادگی بی هیچ پیرایه ای می

آیم و می روم مثل یک رهگذر در خیابان شلوغ و تنها من ترا می بینم که می

 آیی آهسته و آزاد

گر چه نمی توان به تو دست یافت ، گرچه تو و من دست نیافتنی هستیم

اما آیا به سادگی همین جمله کوتاه فکر کرده ای که

لذت آزادی را به هم بخشیده ایم؟

گفتگوی درونی بشر اگر پایان یافت من و تو هم پایان می یابیم ...