شعری از دوست و شاعر عزیزم مهدی زارع

من خدا را گویم                        که به باران گوید 
که ببارد همه جا                      چه سفید و چه سیاه
که بشوید غم و اندوه               بشر را از دل و زند
بر دل ما رنگی نو من               به پیراهن رز میگویم
من و تو هم رنگیم                   من و تو علت سرسبزی
دنیا هستیم من                      به هنگام سحر میخوانم 
قصه راز شکوفایی گل            قصه ناز اقاقی ها را
صحبت من همه جا سر سبزیست
قصه بودن من امید است          من به امید خدا نزدیکم... .